mgr Małgorzata Podsiadło-Dyczko1
psycholog, seksuolog
lek. Anna Białek1,2
specjalista psychiatrii
1 NZOZ ASANA Centrum Zdrowia Psychicznego2 SPSK nr 7 Śląskiego Uniwersytetu Medycznego
Rak piersi jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u kobiet. Według szacowanych danych dotyczących zachorowalności w 2020 r. w Polsce jest najczęstszym nowotworem, na który chorują kobiety. Szacunkowo stanowi około 25% wszystkich zachorowań z powodu nowotworów złośliwych u kobiet i odpowiada za około 16% zgonów z tego powodu [1]. Obserwacja częstości zachorowań w poszczególnych grupach wiekowych wykazała, że drastyczny wzrost zachorowań występował w przedziale wiekowym od 50. do 69. roku życia [2]. Truizmem jest, iż leczenie nowotworu piersi jest terapią multidyscyplinarną, obejmującą leczenie chirurgiczne, chemioterapię, radioterapię, rehabilitację. W dalszym ciągu zasadniczym elementem leczenia wczesnego raka piersi jest zabieg operacyjny. Zabiegi można podzielić na: zabiegi diagnostyczne, lecznicze, paliatywne i rekonstrukcyjne. W praktyce klinicznej leczniczych zabiegów dotyczących wczesnego inwazyjnego raka piersi dominują: klasyczna mastektomia polegająca na amputacji gruczołu piersiowego wraz z układem chłonnym pachy lub leczenie oszczędzające (ang. Breast Conserving Therapy – BCT) polegające na wycięciu guza z marginesem zdrowych tkanek [3]. W terapii systemowej raka piersi stosuje się wiele cytostatyków, które należą do różnych grup leków o różnych mechanizmach działania. Do podstawowych chemioterapeutyków zaliczamy: inhibitory mitozy, cytostatyki alkilujące, antymetabolity, antracykliny, związki platyny [4]. Radioterapię można stosować we wszystkich stopniach zaawansowania raka piersi: raka przedinwazyjnego, wczesnych i miejscowo zaawansowanych postaci raka inwazyjnego, a także w leczeniu nawrotu lokoregionalnego oraz rozsiewu choroby do kości i ośrodkowego układu nerwowego [4].
Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization – WHO) definiuje jakość życia jako „postrzeganie przez jednostki ich pozycji w życiu, w kontekście kulturowym i systemu wartości, w którym żyją, oraz jej związku z indywidualnymi celami w odniesieniu do zadań, oczekiwań, zainteresowań i standardów wyznaczonych uwarunkowaniami środowiskowymi”. Rozumie ją jako dobrostan psychiczny i fizyczny. Jednym z najważniejszych elementów jakości życia jest zdrowie. Jakość życia związana ze zdrowiem jest określana jako „funkcjonalny efekt choroby i jej leczenia przeżywany przez pacjenta”. Została ona wprowadzona przez Shippera i wsp. jako HRQoL [5]. Oczywistym faktem jest to, że zmagania z . . .
Pełna treść po darmowej rejestracji/zalogowaniu tutaj)